Η στιχουργός Ελέανα Βραχάλη αναλύει το φαινόμενο Μιχάλης Χατζηγιάννης

"Γνώρισα τον Μιχάλη όταν θα έβγαζε τον πρώτο του ολοκλη­ρωμένο δίσκο στην Ελλάδα, Παράξενη Γιορτή. Δεν τον είχα συ­ναντήσει ποτέ πριν, αλλά ήξερα κάπως τη φωνή του από κάποια τραγούδια του Χατζηνάσιου. Του έδωσα μερικούς στίχους μου και από την πρώτη στιγμή που έγραψε μουσική σε κάτι δικό μου πραγματικά "κολλήσαμε". Ταιριάζουμε πάρα πολύ σε βα­σικά σημεία του χαρακτήρα μας και πρώτα απ' όλα βέβαια στην εσωστρέφεια. Η μουσική είναι και για τους δυο μας ένας τρόπος έκφρασης πάρα πολύ ουσιαστικός. Είναι ίσως ένα διέξοδο για να μπορέσουμε να εκφραστούμε".



"Η επιτυχία που έκανε τον επηρέασε ως χαρακτήρα και θα ήταν εντελώς παράλογο να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Τον αλλά­ζει και προσαρμόζεται σε αυτήν την επιτυχία, γιατί διαφορετι­κά δεν θα μπορούσε να επικοινωνήσει. Καμιά φορά δίνει την εντύπωση πως προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις από τον κό­σμο, αλλά δεν είναι κάτι που επιδιώκει. Έτσι είναι ως άνθρω­πος, πολύ κλειστός. Η επικοινωνία με τον κόσμο ή ακόμη και με τους κοντινούς του είναι μέσα από τη δουλειά του. Εάν έπρεπε να πω πάντως μονάχα μία κουβέντα για τον Μιχάλη, θα ήταν "πάρα πολύ χαρισματικός", και αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητή­σει κανείς. Ακόμη και οι εχθροί του δεν είναι δυνατόν να υπο­στηρίξουν πως δεν είναι ένα μεγάλο ταλέντο, ερμηνευτικά, μου­σικά... από όλες τις απόψεις. Γι' αυτό ακριβώς άλλωστε, παρότι συνεργαζόμαστε τόσα χρόνια τώρα, η δουλειά του είναι πάντα "φρέσκια", μια καινούργια πρόταση".



Περισσότερα στο Down Town που κυκλοφορεί.